برنامهء دماوند
صعود تا ارتفاع 4600 متری
سرپرست: حمید محمد نظر
مسئول فنی: محمد صبوری
اعضاء: افشین رمضانی – مریم میر میثاقی
تیم 4 نفرهء ما روز چهار شنبه 1/8/1387 تهران را ساعت 21 به مقصد رینه (منزل آقای مصطفی لاریجانی)ترک کرد.
ساعت 23 بعد از رسیدن و جمع آوری و بستن کوله ها بخواب فرو رفتیم.
5 شنبه 2/8/1387
ساعت 5 صبح بعد از بیداری و صرف صبحانه مفصل از منزل آقای لاریجانی بیرون زده و با ماشین نیسان ایشان به سمت روستای ملار و معدن ملار به راه افتادیم.
بعد از گذشت 1 ساعت به معدن پوکهء ملار رسیدیم.بلافاصله ساعت 6:45 مسیر خود را به روی یال ملار شروع کردیم.(ارتفاع این معدن حدود 2850 متر می باشد)
بعد از گذشت 1 ساعت به معدن پوکهء ملار رسیدیم.بلافاصله ساعت 6:45 مسیر خود را به روی یال ملار شروع کردیم.(ارتفاع این معدن حدود 2850 متر می باشد)
مسیر خود را با تراورس به روی یال وزمین چال ادامه داده و تا ارتفاع 3320 متری صعود کردیم، که خانوم مریم میر میثاقی دچار درد از ناحیهء چشم شدند و اصطلاحاً تار میدید.در این میان محمد صبوری برای پیدا کردن ادامهء راه بدون کوله پشتی اندکی بالاتر و خانم میر میثاقی نیز برای رفع و بررسی مشکل خود با دکتر مربوطه(آقای حمید مصاعدیان) و در جواب به ایشان گفتند : که با این مشخصات شما،یا دچار ادم قرنیه شده اید و یا میشوید! با هماهنگی و تصمیمات گرفته شده توسط اعضاء و تصمیم نهایی سرپرست؛
محمد صبوری علیرغم اسرار خانوم میر میثاقی(که من تنها بر می گردم) با او به رینه فرستاده شد.
تیم 2 نفرهء ما (من و حمید محمد نظر) نیز به ادامه صعود از یال وزمین چال پرداختیم.ساعت 16:10 دقیقه تقریبا به ارتفاع 4100 متری به انتهای این یال رسیدیم و چادر شبمانی خود رابعد از صاف کردن جای آن، بنا کردیم.
عقاب دماوند
در این روز بعد از صرف سوپ،چای و کمی استراحت ساعت 22 به داخل کیسه خوابهای خود روانه شدیم.
جمعه 3/8/1387
بعد از بیداری و صرف صبحانه ، تصمیم به صعود بدون کوله پشتی، برای یافتن مسیر مناسبی در جهت رسیدن به ابتدای دهلیز مورد نظر (دهلیز عباس جعفری) پرداختیم.
من دهلیز هایی را که در اطراف چادر و پایین تر بود را پی گیر بودم و حمید تا ارتفاع 4600 صعود کرد ؛اما هیچ مسیری را برای وارد شدن به درهء یخار پیدا نکردیم.خسته و ناراحت از مسیر انتخاب شده به چادرمان باز گشتیم. بعد از استراحت کوتاهی به مرور خاطراتمان تا پاسی از نیمه شب پرداختیم.
من دهلیز هایی را که در اطراف چادر و پایین تر بود را پی گیر بودم و حمید تا ارتفاع 4600 صعود کرد ؛اما هیچ مسیری را برای وارد شدن به درهء یخار پیدا نکردیم.خسته و ناراحت از مسیر انتخاب شده به چادرمان باز گشتیم. بعد از استراحت کوتاهی به مرور خاطراتمان تا پاسی از نیمه شب پرداختیم.
شنبه 4/8/1387
ما نیز که شرایط را مناسب ندیدیم ( خرابی هوا - پیدا نکردن مسیر برای وارد شدن به داخل دره و ...)؛ تصمیم به بازگشت از روی یال ملار که هم سنگلاخی نبود و هم شیب مناسبتری داشت، گرفتیم تا در فرصتی بهتر برنامه را اجرا کنیم. 
از راست : خودم (افشین رمضانی) - محمد صبوری - حمید محمد نظر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر